Daten als twintiger

Dankzij de vele series en romantische films hebben we een bepaald idee over daten, een soort van overgeromantiseerde verwachting. Je bent single, geniet wat van het leven, gaat aan het daten en bam, there he is: prince charming. Of misschien een aantal prinsen die je hart even weten te veroveren door middel van een lekker drankje, gezellige babbel en het feit dat ze de deurportier voor je openhouden. Ik heb mijn middelbaar doorlopen met vele liefjes, ik was nooit lang alleen, werd gauw verliefd (en was ze gauw weer beu, sorry guys!) maar écht daten werd er toen niet gedaan. Op het einde van mijn middelbaar werd ik hoteldebotel verliefd op iemand, en dat duurde bijna 5 jaar. Hoewel mijn relatiestatus nu momenteel nogal onbeslist is, en ik er niet verder over zal uitwijken, wil ik het toch even hebben over daten als twintiger.

Mijn Bitchacho en ik zijn naarstig op zoek naar een leuke vent voor haar: een beetje ruig langs de buitenkant, een lieverd vanbinnen en als het kan nog een tatoeage of twee en een hip kapsel. (Indien je iemand kent die aan deze beschrijving voldoet, aarzel niet om me te contacteren 😉 ). We hebben onze vriendenkring al geraadpleegd om te zien of er niet iemand tussenzit die, met wat geluk, mijn lieve vriendin wel ziet zitten, we downloadden de app Tinder en we onderzochten zelfs wat datingsites. Wat de vriendenkring betreft; daar zat niks tussen jammer genoeg… Ik wil gerust wel Tante Koppelaarster spelen maar tja, het moet voor beide van mijn vrienden een goeie match zijn en dat was telkens niet het geval. De app Tinder zorgde ondertussen wel voor de nodige hilariteit bij ons allebei. De openingszinnen die soms gezegd worden, kunnen écht niet meer! En wauw, wat een creeperds en freaks zitten er soms tussen! ‘Mag ik aan je voeten snuffelen?’, ‘Ik zie jou en jij ziet mij…wel zitten.’ en ‘Hey, mag ik je facebook?’ zijn er zo’n paar waar ik zelfs niet op reageer. Ik heb een voetenfobie dus ik kan er met alle verstand van de wereld niet bij dat je aan iemands voeten -vrijwillig dan nog- wil snuffelen! En waarom rare woordspelingen maken om indruk te willen maken? Gewoon Hoi volstaat ook al hoor. En sorry, maar zonder eerst een deftige babbel zit er geen enkele kans in dat ik je überhaupt ooit op mijn social media wil… En zelfs dan nog, privacy?

Soms heb je een match waarvan je denkt ‘hola pola, die is leuk’, dat is dan meestal een leuke foto (of drie) waarop geen andere vrouwen staan (naja, ik blijf me dan afvragen: is dat je vriendin?) en een leuke beschrijving, liefst grappig maar toch serieus genoeg om te weten dat je het meent. Dan kan het twee kanten op gaan: enkel ticketje richting awkwardness en desillusie of richting ‘misschien-daten-we-wel-eens’. Dat enkel ticketje is gauw verkocht, helaas! Zo was er eens een hele tijd geleden een jongen (pretty face, humoristische beschrijving, linkje naar zijn leuke, fotografie-instagram) die na de match meteen vragen in het Engels begon te stellen. Waar ik eerst dacht van, hmn er komt nog wel een hoogtepunt of clou, bleef die helaas uit.

Jongeman in kwestie: Pancakes or waffles?
antwoord: pancakes  (Ik bedoel: duh?)
Hij: Coffee or tea?
antwoord: Tea 🙂 (Niks beter dan een lekkere pannenkoek met suiker en een heerlijke, dampende kop thee erbij toch?)
Hij: Ok, final question… Ready?
Antwoord: shoot (aha, daar komt de clou!!!!)
Hij: Ok, here we go! Bacon or eggs?
Antwoord: uhm eggs… (geen clou dus???)
Hij: Congratulations! Your application to be Jef****’s future ex-wife has succesfully been submitted. Press 0 to be disconnected or enter your phonenumber to continue.

Uhm tja, eerste gedacht: RUDE much?! Daarna was ik van mening om misschien iets gelijkaardigs terug te zeggen à la: ‘Or press 911 to report Jef**** as a number 1 creepy asshole.’ Maar ach, ik ben een watje en stuurde gewoon een sarcastisch berichtje terug: Yay always wanted to be an ex-wife #lifegoals. Waar hij dan nog de moeite op deed om te reageren met de mededeling dat hij er nooit eentje zou willen, ex-wife dan.

Zelf ben ik eigenlijk niet op zoek naar een date maar ik wil wel mijn Bitchacho steunen en zij krijgt ook evenveel weirdo’s op zich afgestuurd door Tinder. Tuurlijk voel je je dan helemaal radeloos en wanhopig, je denkt dat dit de poel is waar je in moet vissen naar de perfecte man voor jou! De oneliners en verhalen of reacties die ik van haar soms hoor zijn even erg als wat ik van anderen hoor of zelf eens te lezen kreeg. Dus waarom in godsnaam verspillen we onze tijd aan een nutteloze app met onbeschofte, rare of -sorry- ronduit lelijke mannen? De lelijke mannen daar matchen we nooit mee en swipen we standaard naar links, tenzij we eens verkeerd swipen. (Je kent dat wel, je zit in die flow van het swipen naar een kant dat je dan wel eens vloekend beseft dat je verkeerd swipete.) Jammer genoeg blijkt die lelijkerd dan toch wel de meest serieuze en lieve match ever te zijn… Maar het oog wil ook wat dus bye bye, lieve match en haaallo, rude guys! Héél af en toe is er wel een zeldzaamheid: een knappe, lieve gast die nog wel grappig is en ook serieus kan zijn. Maar dat is er maar eentje op de 50 matches…

Ook de zoektocht naar een leuke, betaalbare online datingsite verliep niet van een leien dakje. Met een heleboel snacks (chocoladefondue for the win!) en een rode martini in de hand, gingen we online op zoek. Sommige sites zagen er toppie uit maar je betaalde je blauw, andere sites waren heel amateuristisch (en neen, we willen geen milf/dilf-one night stand!). Een andere mogelijkheid die me toen plots te binnen schoot, was het speeddaten. In onze hometown gaan er wel regelmatig een paar avonden speeddates door, ook op een eindje rijden waren er regelmatige zo’n date-avonden. Dat eindje rijden, omwille van de anonimiteit want als je het in je hometown doet dan is er grote kans dat je iemand die je kent tegen het lijf loopt tijdens het speeddaten, beetje gênant. Er zijn veel voordelen: het is georganiseerd dus je hoeft zelf niet superveel moeite te doen, je krijgt een hapje en drankje altijd leuk, je ontmoet verschillende personen in 1 avond, je ontmoet ze in real life dus je hebt meteen een beter, algemeen beeld van de date. Plus, ik zou kunnen meegaan, een cafeetje verderop zitten wachten om haar op te vangen en vooraf moed in te spreken en er kon dan meteen nagepraat en overlegd worden qua dates. Ik zie alleen maar voordelen…!

Ondertussen probeert Jan en Alleman je te koppelen, zodra je familie hoort dat je weer vrijgezel bent, komen ze op de proppen met de-leuke-jonge-vriend-van-de-jongste-neef-van-de-jongste-zus-van-je-opa’s-buur. Ook op je weekendbaantje proberen ze je aan klanten of collega’s te koppelen. Dat is vervelender want als je die dan afwijst of beslist dat het eigenlijk niet verder gaat, dan zie je die persoon wel nog heel vaak. Mijn Bitchacho zit nu even met de handen in het haar want ook als er na dat online-gedoe een date komt, blijken de dates niet zo heel goed mee te vallen. Of de date zelf valt mee maar dan doet de jongen de dagen nadien heel vervelend (heel aanhankelijk, veel aandacht nodig of juist heel afstandelijk).

Dus what happened met die leuke, makkelijke dates die we op televisie te zien krijgen? Wij willen ook een leuk avondje uit in een club, een romantische picknick op een zonovergoten graspleintje en een superdeluxe restaurantavondje afgesloten met een gezellige, ongedwongen babbel bij een glas rode wijn. Ach, nevermind, we kijken wel weer een avondje naar Patrick Dempsey, Ian Somerhalder of Channing Tetjes-euhm Tatum. 😉

xoxo Jane

Valentijn bij The BodyShop

Valentijn, geen enkele feestdag is meliger dan deze maar ook ik moet toegeven dat ik stiekem de roodgekleurde etalages bewonder als ik door de stad loop. Vandaag liep ik even binnen bij The Bodyshop, en ik kan daar gewoonweg niet buiten zonder iets mee te nemen. Mijn winkel, dan bedoel ik het The Bodyshopfiliaal in Brugge, doet vaak hele leuke acties bij speciale gelegenheden (een surprisebag tijdens de braderieweek bijvoorbeeld, fikse korting rond Moederdag,…). Zo ook nu met Valentijn. Er zijn Valentinebags te koop, de Bag Small kost €19 en heeft een waarde van €40. Ik kocht de grote Valentinebag voor €29 en deze bevat maar liefst voor €60 aan producten! Ik leende onderstaande foto van hun facebookpagina, de verkoopster op de foto vind ik zelf altijd heel mooi opgemaakt en ze is heel vriendelijk (dat mag ook gezegd worden!) zij doet volgens mij ook de facebookpagina.

Big & Small Valentine Surprise bag

Ik zag deze actie op de facebookpagina van ‘mijn’ TBS-filiaal, het is dus een initiatief van dit filiaal. Héél fijn en het werkt volgens mij ook wel want ik was geprikkeld! Toen ik thuiskwam wou mijn mama meteen weten wat erin zat, dus hup openmaken maar!

Het zakje vind ik mooi, het is zwart papier en heeft een rood lintje en wat hartjes erop.Het zou dus ook perfect precies zoals het is, als valentijnscadeau gegeven kunnen worden, is dat niet makkelijk heren? 😉

Het verrassingszakje zat goed vol met maar liefst 7 fullsize producten!

Ik ben sowieso altijd blij met een bodybutter van TBS, kokos deze keer… Ik vind kokos lekkerder ruiken in de zomer dan nu, dus deze zal ik nog even sparen tot het wat warmer wordt. De dry oil kende ik niet. Het is een zogenaamde beautifying oil, dat is een ‘droge’ olie die normaal heel snel intrekt. Ik probeerde het al even op mijn hand, ik heb een droge huid in de winter dus zo’n beautifying oil is dan mooi meegenomen. De geur die vrijkwam was goddelijk, mmm aardbei! De olie trekt inderdaad heel vlug in en laat een mooie ‘glow’ achter. Een uurtje later is mijn hand nog steeds heel soepel en zacht.

De passievrucht douchegel heb ik al eens gekocht voor mijn mama, als onderdeel van een kerstcadeautje. Als ze hem gebruikt heeft, geurt de hele badkamer nog lang naar passievrucht maar de geur blijft niet lang op de huid hangen, wat zij wel jammer vindt. De puff zit vaak in de surprisebags maar ik weet niet hoeveel dit kost, ik gok op een euro of 2-3.

Ook met de bodymist ben ik heel blij, dit heb ik nog nooit gekocht bij TBS en nu krijg ik de kans om het voor weinig geld eens te proberen. Hij ruikt voor mij héérlijk maar ik houd van de geur van shea. Hij verstuift heel sterk maar de geur is heel subtiel. Hij is ook helemaal niet vettig, maar juist heel licht. Deze ga ik dus een tijdje testen en als ik daar tevreden van ben, zal ik er zeker nog een paar geurtjes bijhalen!

  

De Love Gloss kon natuurlijk niet ontbreken bij een Valentijnsbag natuurlijk! Mijn zakje bevatte de kleur 02 Golden Coral, ik heb er geen idee van of dat in elk zakje zo is of niet. Ik schrok eerst toen ik de gloss zag, ik ben niet zo voor bruine lipgloss omdat het mij gewoon niet staat. Ik swatchte hem ondertussen vlug even op mijn hand en daar was hij gelukkig heel licht. Als ik hem eens op mijn lippen draag, zien jullie wel een foto verschijnen op instagram. Ik kreeg ook een lipbalm van de lijn Born Lippy in de geur watermeloen, ook heel zomers!

Ik kocht deze bag dus voor 29 euro, de waarde ervan zou 60 euro moeten zijn… Let’s check? Ik zocht via de TBS-website, van de producten die ik niet terugvind, probeerde ik de prijzen te achterhalen via reviews.

Bodybutter kokosnoot: 16 euro
Beautifying oil strawberry: 10 euro
Showergel passionfruit: 3.5 euro denk ik
puff: geen idee, ik gok 2-3 euro?
Bodymist: 10 euroLove gloss: 10 euro
Born Lippy watermelon: 3 euro vond ik op internet, maar vind het niet terug op de website van TBS zelf

Dat is dan een totaal van 54,50 euro. Niet de beloofde 60 maar wél een prachtig koopje als je er maar 29 euro voor betaalde! Ik ben best tevreden van de inhoud van de Valentine bag, het verrassingseffect en de verpakking doen voor mij ook al heel veel. En jullie? Kopen jullie soms zo’n verrassingspakketje?

xoxo Jane

Jane Snaps #2

Het is een hele poos stil geweest en ik wil graag laten weten waar ik de voorbije tijd allemaal mee bezig was. Snaps, of foto’s, zijn daar misschien wel perfect voor!

September

In september kwam Lady Gaga naar België, het was de derde keer dat ik een concert zag van haar. Na de vorige keer had ik nochtans gezegd van ach, nu heb ik het wel gezien maar ik ben zo’n fan van haar laatste album dat ik toch stiekem nog eens wou gaan! En het was AF! Natuurlijk ;). Een vriend van me kan echt heel lekker koken en bakken, ik ben een grote pasta-eter en hij maakte eens een nieuwe pasta. Pasta met zalm, hij was héérlijk en mooi gedresseerd dus daar moest wel een foto van gemaakt worden.

Oktober

In oktober startte ik met lesgeven. Ik geef les aan leerlingen uit het buitengewoon onderwijs met een auditieve beperking. In de eerste week nam ik ook een kijkje bij de kookles (ik geef de algemene vakken) en ze bakten taart, quiche, maakten rode kool en soep, vanillepudding,… Ik kreeg een stukje van deze héérlijke appeltaart mee. Lesgeven aan leerlingen die doof en slechthorend zijn, betekent natuurlijk dat ik gebarentaal moet leren. Gelukkig ben ik er snel mee weg en gaat het heel vlot. Hier zien jullie het vingeralfabet, heel leuk en makkelijk :)! Verder kocht en las ik deze twee TOPboeken, kwestie van af en toe wat ontspanning op de trein en bus. Ik raad beiden heel erg aan. Als ik blijf (If I stay) en De labyrintrenner (The mazerunner) zijn allebei al verfilmd, al heb ik de films nog niet gezien…

 

November

In november was er herfstvakantie, ik werkte hard aan nieuw educatief materiaal voor mijn leerlingen. Ik maakte een soort rekenwerkblad van een kleurplaat voor volwassenen (soort van kleuren op nummer), een klok om analoog naar digitaal te leren, nieuwe werkblaadjes met rekensommen en nog een heleboel. Ze vielen in de smaak bij de leerlingen en ze behaalden enkele doelen, dus zij blij, ik blij. In de vakantie ging ik ook twee daagjes shoppen met mijn vriendinnen, Yoice en J. naar Maastricht. De auto zat propvol tassen in het terugkeren naar huis! Ik kocht er onder andere dit faux-fur bodyjasje, een fake leren broek en een cosy trui of twee. Na de herfstvakantie ging ik met mijn leerlingen naar het bos op uitstap en ik schoot er een heleboel mooie foto’s van paddenstoelen, herfstbladeren en…dauwdruppels!

December

In december kreeg ik van mijn baas/Sinterklaas een hele grote chocoladesint. Ook mijn leerlingen kregen heel wat lekkers… Ik probeerde ook wat ideetjes uit rond kerstkaarten maken met stempels en knopen, de eindresultaten van mijn leerlingen zijn echt geweldig! Ze deelden ze uit bij het oudercontact aan de leerkrachten, opvoeders, logopedisten, directie en aan ouders. December betekent ook cadeautjes inpakken en laat dat nu net niet een van mijn sterke punten zijn… Al probeer ik dat altijd te verbergen onder leuk cadeaupapier of een originele verpakking. In de kerstvakantie probeerde ik eens Kleuren voor volwassenen in dit Vintage Patternskleurboek. Heel leuke platen staan erin! En vakantie betekent ook een lekker warme trui aan, korte oorbellen, weinig make-up en rommelig haar.

Januari

In januari genoot ik van mijn kerstcadeautjes, ik kreeg echt hele leuke dingen (van een 3-in-1-grill, tot make-up, tot een speciale Bijbel en een chocolademelkpakketje). Jammer genoeg zal januari ook altijd een gruwel met zich meedragen, de aanslag op Charlie Hebdo, de gijzelingen en de vele bommeldingen en paniekzaaiende berichten. Je suis Charlie, je suis Ahmed, persvrijheid,… Drie dagen lang zaten velen van ons aan het scherm gekluisterd en stegen kreten op als ‘waar gaat onze maatschappij naartoe?’, ‘Wat erg.’ en ‘Hier zijn geen woorden voor.’. Het is belangrijk om allemaal, katholiek, moslim, jood, blank of bruin, links of rechts, jong en oud,… tégen terrorisme te reageren. Als we ons verstoppen binnenshuis, onze mening niet meer (op een respectvolle en correcte manier) durven zeggen en paniek laten opzwellen in onze borst, dan winnen ‘zij’. Ik sluit af met vandaag, een rustige werkdag, waarbij ik enkele kunstlessen voorbereide.

Meer foto’s en posts vind je op Instagram via Jane_prov.

xoxo Jane

Yoice’ tips voor een geslaagde Girlsnight!

Dit is de eerste blogpost van Yoice. De komende weken zal Yoice een blogpost schrijven op zondag (schrikkelend). Deze week geeft ze ons tips and tricks voor een geslaagde Girlsnight.  Pen en papier bij de hand om een checklist te maken? 😉

Ooeeh, spannend om mijn eerste blogpost te schrijven. Het is dan ook nog eens lang geleden dat ik effectief iets heb geschreven wat anderen zouden lezen. Maar ik verheug me er wel op! Ik heb nachten wakker gelegen over een onderwerp voor deze blogpost. Van informatica tot make-up, naar interessante apps tot kleding. Maar de beslissing lag eigenlijk voor de hand: Girlsnight. Dit weekend bij Yoice!!

Extra: blogpostplanning

Ik heb een heuse planning uitgedokterd, ben op zoek gegaan naar een gastblogger en heb al heel wat goodies gezocht en getest. Met het nieuwe schooljaar ben ook ik er weer helemaal klaar voor!

Lekker gaan eten #lifestyle

Als ik alleen ben, gehaast of nogal lui, dan kan ik gerust het eten overslaan. Vroeger was ik dan nog eens heel kieskeurig en zat soms urenlang, tandenknarsend aan tafel omdat ik nu toch wel mijn bord moest leegeten van mijn ouders. Ik zie mijn moeder nog zuchten en boos worden, me paaien met een lekker dessertje achteraf of zwaaien met straf, als ik weer eens treuzelend en mokkend naar mijn overvolle bord zat te staren. Ik ben nog steeds een trage eter en nee, er zijn dingen die ik écht niet lust en mijn aardappelen laat ik wel nog eens liggen… Maar er is veel veranderd op eetgebied, en dat komt door mijn vriend. Mijn vriend is een typische Bourgondiër, een lekker zelfgebakken taartje hier, een apero’tje daar, goh en waarom niet eens op restaurant?

Zelfgebakken taart van mijn vriend

In het begin had ik zo’n awkward gevoel op restaurant, hoe weet je nu in godsnaam of het wel lekker is? En what’s up met al die rare benamingen? Wat ben ik nu met een toefje van dit, op een bedje van dat en een regenbui van het een of ander eroverheen? Langzamerhand groeide ik daar wat overheen en ondertussen ga ik al graag eens op restaurant. Het heeft veel voordelen, je kan twee uur lang kletsen en ontspannen terwijl iemand anders voor je kookt, je glas bijvult en op gepaste tijden een bord voor je neus neerzet. We wonen in het overculinaire Brugge maar bij speciale gelegenheden gaan we naar ons favoriete (maar iets duurdere) restaurant dat zich aan de kust, en dus op een 35-40tal minuten rijden bevindt. Voor twee studenten betekent dat een beetje sparen om uit eten te gaan, maar dat hebben we er graag voor over. Achteraf zitten we dan met een bolle buik (broeksknop open uiteraard) in de auto, nog eens ons menu te overlopen.

Oh-logo (bron internet)

Oh restaurant is the place to be, als je het mij vraagt, als je wat te vieren hebt en lekker wil eten. Keer op keer worden we uiterst hartelijk ontvangen door de gastvrouw, onze jas wordt aangenomen en we worden naar onze tafel gebracht. Het interieur is modern, strak en toch fris en gezellig. Je stapt via stapstenen over een kleine waterpartij in het midden van de zaak (ik bewonder altijd hoe snel en soepel het bij het personeel gaat, terwijl ik met een bang hart heel gefocust mijn stappen zet) en gaat zitten in een comfortabele stoel of een heerlijk zachte bank. Een bank? Jep, een bank, en let me tell you, die zit verrassend goed! Er is de open keuken, waar je de kok aan het werk kunt zien, wat ik altijd extra fijn vind.

Je krijgt de kaart aangeboden en kan kiezen tussen een menu (gaande van 58 tot 80 euro denk ik) of à la carte. Geen idee waarom, maar we nemen altijd à la carte. En de huisaperitief. Oh god, die is àltijd heel lekker en mooi om naar te kijken. Daarna krijg je een paar teasers, waarbij ik soms denk ‘ai, dat lust ik vast niet!’ maar na een hapje proeven toch altijd weer knipoog naar mijn vriend. Als voorgerecht heb ik al een tweetal keer de karnemelksmeus met handgepelde garnalen genomen en die is héérlijk, hij doet me denken aan de moderne versie van wat mijn grootmoeder soms klaarmaakte: karnemelkpuree met garnalen erdoorheen. Ook de carpaccio probeerde ik eens (overigens mijn eerste keer carpaccio) en als niet-zo’n-grote vleesliefhebber heb ik er toch enorm van genoten. Vorige week nam ik de tOHmatte crevette, heel lekker maar ik vond een heleboel ‘sprietjes’ van de garnalen. Maar, ook dàt doet me denken aan mijn grootouders, want zeg nu zelf: die sprietjes horen nu eenmaal bij handgepelde garnalen!

Oh bord (bron website)

Als hoofdgerecht neem ik meestal vis, maar deze keer nam ik de West-Vlaamse rood rund en de filet van Holstein. Vier verrukkelijke stukken vlees, op twee verschillende bakwijzen (de ene gegrilld en de ander op hooi dacht ik). Daar nog een gegrillde, gezouten aardappel bij, wat garnituur en mmm. Gaan we nog voor een dessertje vroeg mijn vriend. Duh-uh! Hij nam het 8 uur gegaarde appeltje en ik de oerklassieker der desserts: dame blanche. Ik ben absoluut geen ijseter, verre van, maar ondertussen weet ik al dat niets tegenvalt bij OH. De slagroom was versgeklopt, lekker zoet en had vanillezaadjes erin. De chocoladesaus was bitter en zoet en ik proefde iets van alcohol (wijn?). Het vanille-ijs zelf was een en al vanille- en roomsmaak. Wat ik ook zeer apprecieerde was dat de chocoladesaus en de slagroom apart gegeven worden in kannetjes. Want niets zo hatelijk als 1 te weinig chocoladesaus, 2 gesmolten ijs door de chocoladesaus of 3 vissen naar slagroom in een gesmolten boeltje. Het appeltje van mijn vriend was (volgens hem) ook superlekker, toen de kok, Ivan Puystiens, even naar onze tafel kwam, vroeg mijn vriend wat zijn inspiratie was geweest voor dit appeltje. Hoe kan het ook anders, die haalde hij uit het omarecept van de ovenappel. Hij maakte er alleen de verbeterde, modernere versie van.

Oh bord (bron website)

Achteraf nog een heerlijke kop thee en wat koekjes (damn, er zit me daar een gebakje bij waar ik toch wel stiekem het recept van wil!). Leuk detail: bij het afrekenen wordt er altijd een kommetje snoepjes voorgezet. Bij het naar huis gaan, zegt bijna de hele staff je gedag, inclusief de kok (voordeel van een open keuken denk ik?). Je wordt er instant happy van!

Oh team (bron facebook)

OH staat voor ons garant voor lekker rustig, heerlijk en verrassend tafelen. En daar sparen we graag even voor! Ik zag ook al eens een gezin, een paar tafels bij ons vandaan, de kinderen kregen een kleurboek en een aangepast menu. Dat vind ik dus geweldig, dat in dit klasserestaurant ook kinderen welkom zijn. Ook wij, overduidelijk twee studenten, worden altijd beleefd en professioneel ontvangen. Terwijl er in andere restaurants soms duidelijk een ohnee-daar-zijn-studenten-die-denken-dat-ze-eens-gastronomisch-kunnen-doen-en-ons-niet-genoeg-fooi-geven-gezicht te zien is, als we binnenstappen. Jammer, want inderdaad, we zijn twee studenten, die graag uiteten gaan en best wel een fijne fooi willen geven, als er ook vriendelijk, beleefd en professioneel tegen ons gedaan wordt. Maar dat even terzijde natuurlijk.

Studenten, gezinnen met kinderen, een dolverliefd koppel of een ganse familie, ik raad jullie OH echt van harte aan. Het is het eventueel omrijden echt meer dan waard, of als je een paar dagen aan de kust bent: zeker gaan! Alles is er verrassend lekker, je hebt een mooi en goedgevuld bord, het is er rustig en gezellig en ze zijn er beleefd en gemeend vriendelijk.

Oh interieur (bron website)

Als je besluit om eens naar Sint-Idesbald af te zakken, hier enkele aanraders: de huisapero: altijd lekker, de karnemelksmeus om je even naar je kindertijd terug te voeren, dessert van het moment om je te laten verrassen en de ruime keuze aan thee (die je overigens kan kiezen door aan potjes te snuffelen). Voor twee personen, à la carte, met voor-, hoofd- en nagerecht en thee toe, betaal je ongeveer 200 euro, inclusief drank (tenzij je een grote wijndrinker bent ofcourse).

OH restaurant is ook actief op de social media, zo blijf je op de hoogte van menuveranderingen, speciale acties en natuurlijk wat de pers erover vertelt. Reserveren van telefonisch of online.

NOOT: omdat ik het zelf nogal awkward vind om foto’s te nemen van het eten in een restaurant, zijn alle foto’s in dit artikel ‘geleend’ van hun website en facebookpagina.
Veel liefs
xoxo
Jane

Mijn leven in lijstjes – Lisa Nola –

Ik ben een lijstjesmens, geef me een leuk boekje een vlot schrijvende balpen en ik ben vertrokken. Ik maak met gemak (en plezier) je boodschappenlijstjes, de to do-lijstjes voor school of werk en wat dacht je van een overzichtje van alle films die je hebt, wilt en al ooit bekeken hebt? Jep, you name it, I’ll list it! En dat weten mijn vriendinnen maar al te goed! Voor mijn verjaardag kreeg ik van hen (naast een goddelijke fles rode martini en een schattige vlinderketting) dit boek: ‘mijn leven in lijstjes’ van Lisa Nola. Instant happiness in mijn hoofd, bij het vooruitzicht van de tientallen te maken lijstjes!

Het boekje zelf is mooi om ergens neer te leggen vind ik, het is kleurrijk en toch sober. Uhm, wat bedoel ik hier nu weer mee? I’ll show you! De lijstjes die je gaat maken, krijgen een hele pagina ruimte, wat superfijn is. Aan de linkerkant staat telkens een leuke tekening dat met het lijstje te maken heeft. Levens die je ze zou willen leiden als je er meer dan een had? Daar staat een tekening bij van een popster dat verdacht veel op Lady Gaga lijkt. Wat mag niet ontbreken in jouw droomhuis, met daarnaast een bonsaiboompje getekend. Ook E.T., een Bollywoodster en John Lennon passeren zo de revue.

Er zijn grappige vragen, maar ook redelijk serieuze vragen en levensvragen. Ik ga er echt telkens even voor zitten, zoek een fijne balpen uit en begin te denken over de vraag waar ik net toevallig het boek opensla. Mijn grote dromen en wensen? Easy-peasy, tot je er echt over gaat nadenken. Waar trek je de grens? Wat zijn nu écht mijn grootste dromen? Wat wens ik?

Mijn favoriete films en series zijn dan weer wat makkelijker, Gossip Girl, the Vampire Diaries, the O.C., Skins, Grey’s Anatomy,… Wow, wacht, dan moet ik nog beginnen aan mijn favo films…ai 😉

111 pagina’s boordevol lijstjes, ik vind het helemaal te gek! Ik vind het enorm gaaf uitgegeven: leuke fonts, fijne tekeningen, de afgeronde hoeken en de gladde, dikkere kaft. Het papier zelf is ook wat dikker, en heeft een fijne coating. Dat zorgt ervoor dat je heel fijn en makkelijk schrijft. Nee, ik vind niet dat elk papier hetzelfde is om op te schrijven, trouwens. Misschien is dat een gekke kronkel bij mij maar de balpen waarmee en het papier waarop ik schrijf, zijn belangrijk!

Mijn leven in lijstjes, van Lisa Nola, is uitgegeven door Deltas. Het is te koop bij Bol.com, Cosmox, de Standaard Boekhandel,… Bij Bol en Cosmox betaal je 12,95 euro, bij de Standaard Boekhandel 12,50, dus veel verschil is er niet. De originele titel is My future listography. Natuurlijk kan je hem ook in het Engels bestellen, dan betaal je meestal een eurootje minder, het is maar net wat jij het leukste vindt natuurlijk. Ik ben alvast fan! Bedankt Yoice & Jana voor dit superleuke geschenkje!

Veel liefs
xoxo Jane

Update!

Ik heb het gigadruk, en niet alleen met personal stuff en mijn vakantiebaantje, nee ook met bloggen. Of toch het ‘achter de schermen’ gedeelte. Mailverkeer met persbureaus, het uittesten van heel wat goodies, het oefenen op fotograferen en iets leuks bedenken voor het 1-jarige bestaan van Jane’s Addictions…

Ik ben ook meer bezig met het organiseren en vooruitschrijven van blogposts want alleen zo voorkom ik die stillere periodes, hoop ik. Dus, vanaf morgen, mogen jullie je aan een Jane-overload verwachten, be prepared ;).

Jullie zijn ook altijd welkom op de facebookpagina, mijn persoonlijke instagram of mijn twitter.

xoxo Jane

JaneSnaps #1

Het leek me wel leuk om af en toe eens een kijkje achter de schermen te geven, what’s going on in Janes life. Soms zijn het leuke snaps (snapshots, spontane kiekjes) maar soms ook gewoon leuke foto’s waar ik blij mee ben. Vaak zullen het foto’s van mijn instagram zijn, aangevuld met andere nieuwe foto’s. Laat weten wat jullie van deze rubriek vinden! Time for some JaneSnaps uit mei en juni!

Hema Pure Shine lipstick

Een hele tijd terug sloeg ik een voorraadje lipsticks in: een paar rode, een roze, een paarse en een nude. Vandaag toon ik jullie  eentje van de Hema. Ik hou van rode lipstick, al draag ik het véél te weinig. Ik vind het zo in ya face, als je begrijpt wat ik bedoel?